|
ملا نصیرالدین با دستاری فاخر و گران بها به حضور
سلطان شرفیاب شده برای خیرات مقداری پول درخواست میکند.
سلطان سوال می کند: با این دستار بسیار گران قیمتی که
بر سرت گذاشته ای به این جا آمده ای تا از من پول بگیری؟
قیمتش چند است؟
صوفی عاقل و فرزانه پاسخ می دهد: این دستار را
شخص بسیار پولداری به من هدیه کرده. فکر می کنم
پانصد سکه طلا می ارزد.
وزیر زیر گوش سلطان زمزمه می کند: غیر ممکن است.
هیچ دستاری این قدر نمی ارزد.
ملانصیرالدین اصرار می ورزد: من به اینجا نیامده ام
تا فقط از شما پول بگیرم بلکه قصد دارم معامله یی هم انجام بدهم.
می دانم تنها یک سلطان قدر قدرت می تواند این دستار
را به بهای ششصد سکه طلا از من بخرد و به این ترتیب
من خواهم توانست اضافه ی آن را به فقرا بدهم.
سلطان از چاپلوسی و تملق ملانصیرالدین خوشش آمد و
پولی را که درخواست کرده بود به او داد.
ملانصیرالدین هنگام خروج روی به وزیر کرد و گفت:
غرور انسان او را به کجا خواهد برد.
امکان دارد تو بهای یک دستار را بدانی اما من می دانم  صفحه قبل 1 صفحه بعد  |
||
تبادل
لینک هوشمند
